South Western Australia
Begin november kwam ik in Perth aan, om die stad en de omgeving voor goed anderhalve week te bekijken. Perth wordt de meest afgelegen grote stad (hier noemen ze het zelfs capital) ter wereld genoemd, en daar zit wat in als je op de kaart kijkt. De stad is niet zo bijzonder; Fremantle, de nabijgelegen havenstad die eerder werd gesticht dan
Perth en in eerste instantie de hoofdstad van WA was, is leuker. De sfeer in dat kleine stadje (20.000 inwoners?) was geweldig, met veel art deco achtige oude gebouwen en veel (tweedehands) boekenwinkels. De rondleiding door de oude gevangenis was erg interessant, ongelooflijk dat die nog tot 1991 in gebruik was als je ziet hoe oud en brak alles daar was.
De gevangenis met nogal bizar gelegen tennisbaan
Fremantle by night
Ben verder nog naar het WA Maritime museum geweest, museum was niet speciaal, de submarine daarentegen des te meer. We hadden geluk dat onze gids zelf 20 jaar op die boten heeft gevaren ten tijde van de koude oorlog. Hij wist dus alles te vertellen over (bijna) ongelukken, het leven aan boord in de ongelooflijke hitte (40 graden tot zelfs 50+ in de keuken) en liet hier en daar wat los over de missies die ze uitgevoerd hadden tov de Japanners en Chinezen.
De submarine
Hier is t dus altijd 40+, om van de stank maar te zwijgen...
In Perth nog een leuke mini-reunie gehad met een 4 uit de groep van de Kimberley tour en daar de Melbourne Cup gezien, het grootste eendaagse sportevenement ter wereld. "The Race that stops a nation" wordt hij genoemd, en dat klopt wel, tegen 12 uur was de pub waar ik zat stampvol met Aussies die hun werk of winkel in de steek hadden gelaten om de race te kunnen zien, na er uiteraard op gegokt te hebben.
Postkantoor van Perth
Na een hoop gezeur met t verlengen van mijn visum verliet ik zaterdag de 7e Perth voor een 4 daagse trip door het Zuid-Westen met Easy Rider. Dag 1 was er een voor de innerlijke mens, met een aantal wijnproerverijen en chocolade fabrieken. Ben geen rode wijn drinker, maar de witte wijnen die ze hier maken zijn erg goed, net als de port. Ongelooflijk, $15AUD voor een fles bij de Driftwood winery, zo een 9 euro, die de meesten van ons, mij incluis, dan ook meenamen. Naast dat de wijnen goed zijn, zijn de landerijen van de wineries schitterend. Rose wordt hier als minderwaardig product gezien, 1 winery nam dat wel erg letterlijk bij de benaming van zijn rose, zie hieronder... De chocolate factory was ook niet te versmaden met pure chocola van 75% cacao. We sloten de ag af bij de canal rocks, met als toetje een paar spelende walvissen op zo een 300m uit de kust.
Spreekt voor zich
Canal Rocks
Dag 2 was een mix, met nog een winery en wat natuur, en vooral het bezoek aan de Jewell Cave. Grote grot, die pas in 1960 ontdekt is en kort daarna opengesteld voor publiek. Even later waren we bij Cape Leeuwin, de kruising tussen de Indian en de Southern Ocean. Hier staat een lighthouse van 39 meter hoog, die in zijn geheel rechtop in de grot past, iets wat we echt niet beseften toen we in de grot stonden. Geweldige picknick lunch naast de grot in het bos en dus door naar de Southern Ocean, dichterbij Antarctica was ik nooit geweest, staat hoog op mijn lijstje om er ooit nog heen te gaan. 's Avonds zaten we niet in een echt hostel, maar in een klein cottage met zijn vijven en hadden een barbecue in de overdekte bbq area, compleet met openhaard en shitheadden (kaartspel), geweldige relaxede avond.
"Waterfalls" in de Jewell Cave
Het lighthouse dat dus in de grot hierboven past
Laatste dag van de echte tour (dag 4 was per bus rechtstreeks van Albany naar Perth) was de mooiste, met als hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) The Valley of the Giants met de top tree walk. Wilde altijd al een keer op hoogte door de bomen lopen, hier kon dat op 40 meter. Gaaf om op de bomen neer te kijken in plaats van andersom, met schitterende uitzichten. Eind van de dag kwamen we in Albany aan, met bezoek aan de blowholes en natural bridge. Met name de blowholes waren erg grappig, gaten in de rotsen waaronder de oceaan land raakt. Gevolg zijn letterlijke blowholes, waardoor nu helaas alleen wind blies, veroorzaakt door het geweld van de golven die veel lucht door een klein gat verplaatsen. Bij gunstige stroming komt er water door, wij hadden dat niet. Het hostel in Albany was erg leuk, met schitterend beschilderde kamers, met Mario en Luigi op de muur. En uiteraard was de bejaarde Nintendo met het allereerste Mario spel ooit mooi.
Valley of the Giants
Voor een van de giants
Woensdag vertrok ik met de Indian Pacific naar Adelaide. Het duurt 2 volle dagen, maar is een gave ervaring. Je ontmoet superveel mensen in de restaurant wagen, waaronder 3 Nederlandse mannen met wie ik voor het eerst hier in Australie geklaverjast heb; een Duits meisje met wie ik uiteindelijk 3 dagen door Adelaide heb gezworven en nog vele anderen. Denk dat de goedkoopste optie (alleen een stoel die wat achterover kan 's nachts) de leukste is, anders heb je een cabin met zn tweeen waar je niet uitkomt en dus niemand ontmoet. Helaas regende het pijpenstelen in Kalgoorlie (stad met nog steeds werkende goudmijn), waardoor we in de trein bleven in plaats van met een tour mee te gaan, bovendien was het bijna nacht en dus donker.
Indian Pacific
De stop op de ochtend van de tweede dag waren we in Cook, een inmiddels bijna spookstadje dat vrijwel verlaten is. Je wil hier echt niet wonen, dichtstbijzijnde food en fuel zijn 862 km verderop, zie hieronder. Bovendien hadden ze ooit nogal een merkwaardig ziekenhuis, dat niet meer te vinden was...
Spreekt voor zich 2
Ja, meer dan 2x Nederland in de lengte om aan eten te komen...
Perth en in eerste instantie de hoofdstad van WA was, is leuker. De sfeer in dat kleine stadje (20.000 inwoners?) was geweldig, met veel art deco achtige oude gebouwen en veel (tweedehands) boekenwinkels. De rondleiding door de oude gevangenis was erg interessant, ongelooflijk dat die nog tot 1991 in gebruik was als je ziet hoe oud en brak alles daar was.
De gevangenis met nogal bizar gelegen tennisbaan
Fremantle by nightBen verder nog naar het WA Maritime museum geweest, museum was niet speciaal, de submarine daarentegen des te meer. We hadden geluk dat onze gids zelf 20 jaar op die boten heeft gevaren ten tijde van de koude oorlog. Hij wist dus alles te vertellen over (bijna) ongelukken, het leven aan boord in de ongelooflijke hitte (40 graden tot zelfs 50+ in de keuken) en liet hier en daar wat los over de missies die ze uitgevoerd hadden tov de Japanners en Chinezen.
De submarine
Hier is t dus altijd 40+, om van de stank maar te zwijgen...In Perth nog een leuke mini-reunie gehad met een 4 uit de groep van de Kimberley tour en daar de Melbourne Cup gezien, het grootste eendaagse sportevenement ter wereld. "The Race that stops a nation" wordt hij genoemd, en dat klopt wel, tegen 12 uur was de pub waar ik zat stampvol met Aussies die hun werk of winkel in de steek hadden gelaten om de race te kunnen zien, na er uiteraard op gegokt te hebben.
Postkantoor van Perth Na een hoop gezeur met t verlengen van mijn visum verliet ik zaterdag de 7e Perth voor een 4 daagse trip door het Zuid-Westen met Easy Rider. Dag 1 was er een voor de innerlijke mens, met een aantal wijnproerverijen en chocolade fabrieken. Ben geen rode wijn drinker, maar de witte wijnen die ze hier maken zijn erg goed, net als de port. Ongelooflijk, $15AUD voor een fles bij de Driftwood winery, zo een 9 euro, die de meesten van ons, mij incluis, dan ook meenamen. Naast dat de wijnen goed zijn, zijn de landerijen van de wineries schitterend. Rose wordt hier als minderwaardig product gezien, 1 winery nam dat wel erg letterlijk bij de benaming van zijn rose, zie hieronder... De chocolate factory was ook niet te versmaden met pure chocola van 75% cacao. We sloten de ag af bij de canal rocks, met als toetje een paar spelende walvissen op zo een 300m uit de kust.
Spreekt voor zich
Canal RocksDag 2 was een mix, met nog een winery en wat natuur, en vooral het bezoek aan de Jewell Cave. Grote grot, die pas in 1960 ontdekt is en kort daarna opengesteld voor publiek. Even later waren we bij Cape Leeuwin, de kruising tussen de Indian en de Southern Ocean. Hier staat een lighthouse van 39 meter hoog, die in zijn geheel rechtop in de grot past, iets wat we echt niet beseften toen we in de grot stonden. Geweldige picknick lunch naast de grot in het bos en dus door naar de Southern Ocean, dichterbij Antarctica was ik nooit geweest, staat hoog op mijn lijstje om er ooit nog heen te gaan. 's Avonds zaten we niet in een echt hostel, maar in een klein cottage met zijn vijven en hadden een barbecue in de overdekte bbq area, compleet met openhaard en shitheadden (kaartspel), geweldige relaxede avond.
"Waterfalls" in de Jewell Cave
Het lighthouse dat dus in de grot hierboven pastLaatste dag van de echte tour (dag 4 was per bus rechtstreeks van Albany naar Perth) was de mooiste, met als hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) The Valley of the Giants met de top tree walk. Wilde altijd al een keer op hoogte door de bomen lopen, hier kon dat op 40 meter. Gaaf om op de bomen neer te kijken in plaats van andersom, met schitterende uitzichten. Eind van de dag kwamen we in Albany aan, met bezoek aan de blowholes en natural bridge. Met name de blowholes waren erg grappig, gaten in de rotsen waaronder de oceaan land raakt. Gevolg zijn letterlijke blowholes, waardoor nu helaas alleen wind blies, veroorzaakt door het geweld van de golven die veel lucht door een klein gat verplaatsen. Bij gunstige stroming komt er water door, wij hadden dat niet. Het hostel in Albany was erg leuk, met schitterend beschilderde kamers, met Mario en Luigi op de muur. En uiteraard was de bejaarde Nintendo met het allereerste Mario spel ooit mooi.
Valley of the Giants
Voor een van de giantsWoensdag vertrok ik met de Indian Pacific naar Adelaide. Het duurt 2 volle dagen, maar is een gave ervaring. Je ontmoet superveel mensen in de restaurant wagen, waaronder 3 Nederlandse mannen met wie ik voor het eerst hier in Australie geklaverjast heb; een Duits meisje met wie ik uiteindelijk 3 dagen door Adelaide heb gezworven en nog vele anderen. Denk dat de goedkoopste optie (alleen een stoel die wat achterover kan 's nachts) de leukste is, anders heb je een cabin met zn tweeen waar je niet uitkomt en dus niemand ontmoet. Helaas regende het pijpenstelen in Kalgoorlie (stad met nog steeds werkende goudmijn), waardoor we in de trein bleven in plaats van met een tour mee te gaan, bovendien was het bijna nacht en dus donker.
Indian PacificDe stop op de ochtend van de tweede dag waren we in Cook, een inmiddels bijna spookstadje dat vrijwel verlaten is. Je wil hier echt niet wonen, dichtstbijzijnde food en fuel zijn 862 km verderop, zie hieronder. Bovendien hadden ze ooit nogal een merkwaardig ziekenhuis, dat niet meer te vinden was...
Spreekt voor zich 2
Ja, meer dan 2x Nederland in de lengte om aan eten te komen...
posted by Bob at
12:52 AM
|
0 comments
